به گزارش کامیون نیوز – دایملر، اسکانیا، مان، ولوو، داف، ایویکو و فورد با رسیدن به یک توافق متعهد شدهاند فروش خودروهای سنگین با پیشرانههای درونسوز تا سال ۲۰۴۰ را متوقف کنند که این چارچوب زمانبندی ۱۰ سال سریعتر از برنامههای اولیه بوده است. صنایع خودروهای سنگین به دنبال صرف هزینه ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد یورویی برای توسعه تکنولوژیهای هیدروژنی، باتری و سوختهای پاک می باشد.
مدیر اجرایی اسکانیا گفته است: “اگر بخواهیم چنین هدفی را محقق کنیم باید با یکدیگر کار کنیم.” این شرکت همچنین در حال کار با یک شرکت آلمانی برای بررسی این موضوع است که بهترین تکنولوژی برای آینده کدام است.
صنعت خودروهای سنگین به دو کلاس اصلی یعنی محصولاتی با کاربریهای داخل شهری و محصولات برونشهری تقسیم میشود. دسته اول را راحتتر میتوان به سمت تکنولوژیهای بدون آلایندگی هدایت کرد اما بخش دوم بیشتر به پیشرانههای درونسوز متکی است زیرا این دسته از کامیونها فواصل بیشتری را طی میکنند و قوای محرکه الکتریکی با مشکلاتی در زمینه شعاع حرکتی و زمان شارژ باتریها روبرو هستند.
پروفسور یوهان راکستروم مدیر موسسه Potsdam میگوید: کامیونهای سنگین ستون هر جامعهی امروزی است اما باید بدانیم که چنین محصولاتی کاملاً به پیشرانههای درونسوز متکی هستند.
تمامی این موارد به معنی آن است که از نظر تکنولوژیهای سبز برای کامیونهای آینده گوناگونیهایی وجود خواهد داشت. تکنولوژی باتری برای محصولاتی با کاربریهای شهری پاسخگو خواهد بود اما انتظار میرود هیدروژن گزینهای محتملتر برای کامیونهای برونشهری باشد. همچنین از سوختهای زیستی نیز به عنوان راهحلهای کوتاهمدت نام میبرند.
مدیر موسسه Potsdam میافزاید: گلولهای نقرهای وجود ندارد. تنها یک تکنولوژی برای هدایت همهچیز وجود نخواهد داشت بلکه تکنولوژیهای دیگری نیز در طول زمان ظهور خواهند کرد. این تکنولوژیها با سرعتهای مختلفی پدیدار خواهند شد اما اگر بنشینیم و منتظر تکنولوژی عالی مورد انتظار باشیم جهان را به آتش خواهیم کشید.
+ There are no comments
Add yours